«Keep Walking Greece»! Που πάει να πει: «Ελλάδα, συνέχισε να προχωράς». Ένα τραγούδι με τίτλο «Υου’ll never walk alone» («Ποτέ δεν θα βαδίζεις μόνος σου»), με στίχους που προτρέπουν «να περπατήσεις μέσα στη βροχή ακόμη και αν τα όνειρά σου μοιάζουν να χάνονται».
Και μία υποσημείωση : «Εμπνέουμε ο ένας τον άλλον». Δεν πρόκειται για πολιτικό μήνυμα-σύνθημα (από τους «Αγανακτισμένους», από κάποιο πολιτικό κόμμα, από πιτσιρικάδες που μοντάρουν τις ιδέες τους στο Διαδίκτυο, από τους αλλοδαπούς συμπαραστάτες μας), ούτε για μια σύγχρονη εκδοχή τού «Είμαστε δυο, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς». Πρόκειται για μια διαφήμιση ουίσκι, του Johnnie Walker. Εδώ και χρόνια όλες του οι καμπάνιες αναπτύσσονται γύρω από την ιδέα του «Keep Walking», η οποία εφέτος «κουμπώνει» ιδανικά στο ελληνικό πρόβλημα. Ένα πετυχημένο διαφημιστικό μήνυμα λοιπόν χρησιμοποιείται για τις ανάγκες μιας διαφήμισης ως κοινωνικό σύνθημα που δείχνει σε έναν ολόκληρο λαό ότι η λύση – ή έστω μια πρόταση – είναι η συλλογικότητα; Ή μήπως, ακόμη και αν δεν προϋπήρχε, το «Keep Walking» θα έπρεπε να έχει εφευρεθεί για να εμψυχώσει όλους εμάς τους ημιεξαντλημένους Ελληνες;
Η διαφήμιση.
Η καμπάνια «Keep Walking Greece», η οποία προβάλλεται από τις 13 Φεβρουαρίου, συγκίνησε, προβλημάτισε, αμφισβητήθηκε και γενικά, με όρους της διαφημιστικής αγοράς «έγραψε». Το αποδεικνύουν τα περίπου 200.000 άτομα και τα χιλιάδες σχόλια που αναρτήθηκαν τις δέκα πρώτες ημέρες της προβολής της στα social media (youtube, twitter, facebook, daily motion κτλ.). Που σημαίνει ότι 20.000 άτομα, κατά μέσον όρο, κάθε μέρα έβλεπαν το σποτ. Στην Ελλάδα όπου προβάλλεται ως διαφήμιση, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη όπου προβλήθηκε από εκπομπές, ακόμη και από δελτία ειδήσεων στο πλαίσιο του γενικού ενδιαφέροντος για τη χώρα μας. Συνέπεσε μάλιστα η προβολή της με την κορύφωση του κινήματος «We are all Greeks». Τα σχόλια ήταν και θετικά αλλά και αρνητικά. Οι σύγχρονοι επικοινωνιακοί κανόνες όμως λένε πως ό,τι διχάζει την κοινή γνώμη είναι επιτυχία.
Η μεγαλύτερη επιτυχία ωστόσο είναι ότι αυτή η καμπάνια υλοποιήθηκε από μια αμιγώς ελληνική διαφημιστική εταιρεία, τη νεοσύστατη The Newtons Laboratory, ύστερα από διαγωνισμό που έκανε η Diageo Hellas που διακινεί το Johnnie Walker, στον οποίο συμμετείχαν μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες, ανάμεσά τους και η ΒΒΗ που έχει κάνει έως τώρα όλα τα σποτ της καμπάνιας «Keep Walking».
«Σήμερα περπατάς στον δρόμο και βλέπεις την πλειονότητα των ανθρώπων να κινείται με το κεφάλι κάτω», λέει στα «ΝΕΑ» o Ανδρέας Γρηγοριάδης, διευθύνων σύμβουλος και διευθυντής Δημιουργικού της The Newtons Laboratory. «Ναι, οι δυσκολίες είναι τεράστιες, αλλά δεν σημαίνουν αυτονόητα ήττα. Η καμπάνια λοιπόν μιλάει για την άλλη μας πλευρά. Αυτή που μας κάνει να σηκώνουμε το κεφάλι ψηλά, να κρατάμε την αξιοπρέπειά μας, να βλέπουμε όλα αυτά που μπορούμε να πετύχουμε και να προχωράμε. Δεν είναι εύκολο, είναι όμως κατορθωτό, και κυρίως είναι στη φύση του Ελληνα».
Οι αντιδράσεις.
Κάτι ανάλογο μας λέει και ο ένας εκ των δύο σκηνοθετών του σποτ Τάκης Ζερβουλάκος – ο άλλος είναι ο Χάρης Πατραμάνης, ένας από τους πιο παραγωγικούς σκηνοθέτες της διαφήμισης. Ο πρώτος (με μεγάλη καριέρα ως διευθυντής φωτογραφίας στον ελληνικό κινηματογράφο, με βραβεία για ταινίες, μεταξύ άλλων, όπως το «Ρεμπέτικο» και η «ΠΟΛΙΤΙΚΗ κουζίνα», ενώ πρόσφατα έκανε και την καμπάνια της Wind με τον Τάκη Σπυριδάκη ως «Αγαπούλα») πιστεύει ότι η μόνη περίπτωση να σωθεί κάποιος είναι να σηκωθεί από τον καναπέ και να σκεφτεί πώς θα ζήσει. «Γιατί όσο κάθεται στον καναπέ δεν ζει. Η κίνηση είναι ζωή. Και το ότι μια πολυεθνική εταιρεία ενσωματώνει στη διαφήμισή της το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολύ θετικό και προς τιμήν της». Τα λόγια αυτά θα μπορούσαν να είναι και μια απάντηση σε όσους μέσω Διαδικτύου σχολίασαν αρνητικά την αναφορά του προβλήματος ενός ολόκληρου λαού στη διαφήμιση ενός αλκοολούχου ποτού.
«Ψαρεύουμε» άλλο ένα από τα αρνητικά σχόλια – επί ιδεολογικού αυτή τη φορά -, που λέει ότι για να λυθεί το πρόβλημα της Ελλάδας δεν χρειάζεται «Keep Walking», χρειάζεται αντίσταση, και το μεταφέρουμε στον Ανδρέα Γρηγοριάδη. «Το τι χρειάζεται δεν είναι δική μας δουλειά ούτε να το πούμε ούτε να το υποδείξουμε σε κανέναν. Αλίμονο αν τα προϊόντα έκαναν αυτή τη δουλειά. Η σκηνή όπου περπατούν οι άνθρωποι στην ταινία είναι απλώς μια συμβολική στιγμή που λέει ότι το να κλειστεί ο καθένας στο σπίτι του, στο καβούκι του, στον κόσμο του και να περιμένει να περάσει η μπόρα, ίσως δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος. Το «You’ll never walk alone» παραπέμπει σε συλλογικότητα. Στα πολλά πράγματα που ως Ελληνες είμαστε μαζί». Και επειδή είναι ένα από τα εθνικά μας χούγια να ψάχνουμε να βρούμε παντού το «εκ του πονηρού», τι απαντά σε όσους λένε ότι η επικολυρική ατμόσφαιρα του σποτ εκβιάζει το συναίσθημα; «Τα γνήσια συναισθήματα δεν εκβιάζονται, εκτός αν κάποιος μας υποτιμά πλέον τόσο πολύ. Και συνήθως είναι αυτοί που αδυνατούν να δημιουργήσουν οποιοδήποτε συναίσθημα που κρίνουν τους άλλους με λέξεις χωρίς αντίκρισμα».
Οι πρωταγωνιστές.
Μια καμπάνια λοιπόν φτιαγμένη από Ελληνες για Ελληνες και με Ελληνες. Γιατί σχεδόν τίποτα δεν είναι στημένο σε αυτή την ταινία. Κανένα από τα πρόσωπα που εμφανίζονται δεν είναι μοντέλο. Είναι όλοι… κανονικοί άνθρωποι – χωρίς μακιγιάζ και χωρίς ενδυματολογική επιμέλεια -, τους οποίους οι σκηνοθέτες τους βρήκαν στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και οι σκηνές, εκτός από αυτήν στο φινάλε όπου περπατούν όλοι μαζί στο πάρκο, προβάλλονται έτσι όπως τις τράβηξε ο φακός αναζητώντας τα πρόσωπα.
Στη συνέχεια βέβαια η παραγωγή έπαιρνε και την έγγραφη άδειά τους για να χρησιμοποιηθούν τα πλάνα στην καμπάνια. «Αυτό ακριβώς ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία της συγκεκριμένης παραγωγής», μας λέει ο Τάκης Ζερβουλάκος. «Για ημέρες αναζητούσα τους «πρωταγωνιστές» στους δρόμους. Υπήρξε ημέρα που δεν βρήκα κανέναν και ημέρα που βρήκα 40. Ζητώντας στη συνέχεια τη συγκατάθεσή τους, τις περισσότερες αρνητικές απαντήσεις τις πήρα, όπως ήταν αναμενόμενο, από τους πιο ηλικιωμένους. «Βιάζομαι, παιδάκι μου», ήταν συνήθως η απάντησή τους. Οι περισσότεροι από τους υπολοίπους όμως ήταν θετικοί. Και ο καθένας είχε κάποιο διαφορετικό κίνητρο, όπως ανακάλυψα, όταν τους εξηγούσα τι ακριβώς κάναμε. Θυμάμαι κάποιον που μου είπε «ο Θεός σε έστειλε», αλλά τα πλάνα του δεν χρησιμοποιήθηκαν τελικά στην ταινία».
Το τραγούδι.
Ενα δυνατό σημείο του σποτ είναι το τραγούδι «You’ll never walk alone». Οι περισσότεροι το ξέρουν ως επιτυχία του αμερικανού τραγουδιστή της κάντρι Τζόνι Κας και παρά πολλοί ως τον ύμνο της Λίβερπουλ. Στην πραγματικότητα γράφτηκε το 1945 από τον Ρίτσαρντ Ρότζερς, σε στίχους του Οσκαρ Χαμερστάιν για το μιούζικαλ «Καρουσέλ». Έκτοτε έχει τραγουδηθεί και δισκογραφηθεί από καλλιτέχνες όπως ο Φρανκ Σινάτρα, ο Ελβις Πρίσλεϊ, ο Μπομπ Ντίλαν, η Τζούντι Γκάρλαντ, η Ντόρις Ντέι, ο Πέρι Κόμο, η Πάτι ΛαΜπελ και βέβαια ο Τζόνι Κας. Ύμνος της Λίβερπουλ έγινε το 1963. Τη διασκευή για το «Keeρ Walking Greece» την έκανε το συγκρότημα DNA Lab και το τραγουδάει ο Βασίλης Τζαβάρας.
Οι συντελεστές
Διαφημιστική εταιρεία: The Newtons Laboratory
Εταιρεία παραγωγής: Boo Productions
Σκηνοθέτες: Τάκης Ζερβουλάκος, Χάρης Πατραμάνης
Διευθυντής παραγωγής: Ηρακλής Μαυροειδής
Διευθυντής δημιουργικού: Ανδρέας Γρηγοριάδης
Δημιουργική ομάδα: Λεωνίδας Αρβανίτης (creative director), Γιάννης Λιβέρης, Γαβριήλ Νικολάου (art directors), Γιώργος Πασχαλίδης (senior copywriter), Κώστας Βερβενιώτης (strategic planning director), Χρήστος Παπαποστόλου, Περικλής Βανικιώτης, Eric Parks, Αποστόλης Ράμμος, Ζήσης Μπέλλας, Θανάσης Ρέμπελος.
troktiko.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου