Αναμφίβολα, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ήταν μια μεγάλη μορφή του Ελληνικού κινηματογράφου και από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες παγκοσμίως, μετά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Και αυτό δεν το είπαν πρώτοι οι Έλληνες, άλλα οι ξένοι ειδικοί της τέχνης του κινηματογράφου (κι όχι μόνο).
Στις περισσότερες από τις ταινίες του κατάφερε να αποδώσει την εσωτερική λάμψη της νοητής Ελλάδας. Οπτικοποίησε μοναδικά το μεγαλείο της αόρατης Ελλάδας που δεν περιορίζεται γεωγραφικά και που μυστικά κι αέναα τροφοδοτεί τους ποιητές με το πνεύμακαι τον Πολιτισμό της.
Ο Αγγελόπουλος υπήρξε ένας ποιητής της έβδομης τέχνης –ποιητής εικόνων. Οι ταινίες του έχουν έναν αναγνωρίσιμο προσωπικό – εσωτερικό ρυθμό και αισθητική απαράμιλλη. Είχε την τύχη να ανήκει στους δημιουργούς που είδαν εν ζωή την αναγνώριση του έργου τους, αλλά δεν αρκέστηκε ποτέ στις δάφνες. Η προσπάθεια για το καλύτερο ήταν διαρκείς, και απέφερε βραβεύσεις σε πλήθος ταινιών του, όπως: η «Αναπαράσταση»,«Ο Θίασος», «Ταξίδι στα Κύθηρα», «Τοπίο στην Ομίχλη»,«Το Βλέμμα του Οδυσσέα», «Μια Αιωνιότητα και μια Μέρα»που κέρδισε το «Χρυσό φοίνικά» στο Φεστιβάλ των Καννών.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είχε πει χαρακτηριστικά ότι: «Το σκηνοθέτη τον επιλέγει ο χρόνος». Για αυτό οφείλουν οι θεματοφύλακες του Πολιτισμού της Ελλάδας να δείξουν τη δέουσα προσοχή. Τις κινηματογραφικές ταινίες, που τους παραδίδουν οι Έλληνες κινηματογραφιστές ως πολιτιστικούς θησαυρούς, θα πρέπει να είναι σε θέση να τις διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού σε μια σύγχρονη – άρτια εξοπλισμένη Ταινιοθήκη. Έτσι ώστε το έργο τους να αντέξει τουλάχιστον της φυσικής φθοράς, για όσο ο χρόνος θα τους επιλέγει…
troktiko.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου