«Έφυγε» αιφνιδίως σήμερα, Παρασκευή, το πρωί, σε ηλικία 79 ετών, ο πρώην υπουργός Ιωάννης Κεφαλογιάννης, ο οποίος εκλεγόταν βουλευτής Ρεθύμνης από το 1958 έως το 2007, συμπληρώνοντας 14 θητείες στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Ο κ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 1932 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου, ήταν απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας, μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών, ενώ εργάστηκε ως επιμελητής και ως διευθυντής Παθολογικής Κλινικής. Παράλληλα, κατά τα χρόνια της γερμανικής κατοχής, έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Βουλευτής εξελέγη για πρώτη φορά το 1958 με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, με την οποία επανεξελέγη το 1961 και το 1963, περίοδο κατά την οποία ήταν γραμματέας της Βουλής. Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας (1967-1974), ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση και υπήρξε εκ των ιδρυτών της οργάνωσης Εθνική Δημιουργική Ομαλότητα, με συνέπεια την παραπομπή του στο στρατοδικείο.
Στη Μεταπολίτευση πολιτεύθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και, το 1976, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ ορκίστηκε υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη, τον Μάιο του 1980.
Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, το 1989, διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης και με απόφασή του οδηγήθηκαν στην πυρά οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων της μεταπολεμικής περιόδου, ενώ στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, που σχηματίστηκε τον ίδιο χρόνο, ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Μάλιστα, η διαφωνία του με τις αποφάσεις για ανάθεση της προμήθειας των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ συνετέλεσε στην πρόωρη πτώση της κυβέρνησης συνεργασίας.
Στην επόμενη κυβέρνηση που προέκυψε, υπό τον Κ. Μητσοτάκη, ανέλαβε υπουργός Τουρισμού και άνευ χαρτοφυλακίου, με αρμοδιότητα τα θέματα της Κρήτης. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1991 παραιτήθηκε από υπουργός Τουρισμού -κατά την κυβέρνηση υπήρξε αποπομπή του από τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη- γιατί, σύμφωνα με δηλώσεις του, δεν θέλησε να συνεργήσει στην εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων που θα κατέστρεφαν το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας. Επανήλθε στο κυβερνητικό σχήμα, τον Δεκέμβριο του 1992 ως υπουργός Εσωτερικών.
Σταμάτησε να πολιτεύεται στις εκλογές του 2007, όταν την έδρα στο νομό Ρεθύμνης διεκδίκησε η κόρη του, Όλγα Κεφαλογιάννη.
Το Σεπτέμβριο του 2008 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή για απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία και ψευδορκία, επειδή είχε ζητήσει από αστυνομικό να αλλάξει προς το ευνοϊκότερο την κατάθεσή του σχετικά με κατηγορούμενο για εμπορία ναρκωτικών, ο οποίος τελικά καταδικάστηκε. Μετά την απόφαση, το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι δεν θα ασκεί τα καθήκοντα του άτυπου συμβούλου έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία στο Εφετείο.
Τον Δεκέμβριο του 2008, καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου για το ίδιο αδίκημα σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή. Ήταν έγγαμος με την Ελένη Βαρδινογιάννη, με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες.
Βουλευτής εξελέγη για πρώτη φορά το 1958 με το ψηφοδέλτιο της ΕΡΕ, με την οποία επανεξελέγη το 1961 και το 1963, περίοδο κατά την οποία ήταν γραμματέας της Βουλής. Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας (1967-1974), ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση και υπήρξε εκ των ιδρυτών της οργάνωσης Εθνική Δημιουργική Ομαλότητα, με συνέπεια την παραπομπή του στο στρατοδικείο.
Στη Μεταπολίτευση πολιτεύθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και, το 1976, ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, ενώ ορκίστηκε υφυπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γεωργίου Ράλλη, τον Μάιο του 1980.
Στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, το 1989, διετέλεσε υπουργός Δημόσιας Τάξης και με απόφασή του οδηγήθηκαν στην πυρά οι φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων της μεταπολεμικής περιόδου, ενώ στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα, που σχηματίστηκε τον ίδιο χρόνο, ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Μάλιστα, η διαφωνία του με τις αποφάσεις για ανάθεση της προμήθειας των ψηφιακών παροχών του ΟΤΕ συνετέλεσε στην πρόωρη πτώση της κυβέρνησης συνεργασίας.
Στην επόμενη κυβέρνηση που προέκυψε, υπό τον Κ. Μητσοτάκη, ανέλαβε υπουργός Τουρισμού και άνευ χαρτοφυλακίου, με αρμοδιότητα τα θέματα της Κρήτης. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1991 παραιτήθηκε από υπουργός Τουρισμού -κατά την κυβέρνηση υπήρξε αποπομπή του από τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη- γιατί, σύμφωνα με δηλώσεις του, δεν θέλησε να συνεργήσει στην εξυπηρέτηση άνομων συμφερόντων που θα κατέστρεφαν το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της χώρας. Επανήλθε στο κυβερνητικό σχήμα, τον Δεκέμβριο του 1992 ως υπουργός Εσωτερικών.
Σταμάτησε να πολιτεύεται στις εκλογές του 2007, όταν την έδρα στο νομό Ρεθύμνης διεκδίκησε η κόρη του, Όλγα Κεφαλογιάννη.
Το Σεπτέμβριο του 2008 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 12 μηνών με αναστολή για απόπειρα υπόθαλψης εγκληματία και ψευδορκία, επειδή είχε ζητήσει από αστυνομικό να αλλάξει προς το ευνοϊκότερο την κατάθεσή του σχετικά με κατηγορούμενο για εμπορία ναρκωτικών, ο οποίος τελικά καταδικάστηκε. Μετά την απόφαση, το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού ανακοίνωσε ότι δεν θα ασκεί τα καθήκοντα του άτυπου συμβούλου έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία στο Εφετείο.
Τον Δεκέμβριο του 2008, καταδικάστηκε σε δεύτερο βαθμό από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου για το ίδιο αδίκημα σε ποινή φυλάκισης πέντε μηνών με τριετή αναστολή. Ήταν έγγαμος με την Ελένη Βαρδινογιάννη, με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες.
eklogika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου