Και το Αµερικανικό κοινό αποφάσισε να συνεχίσει το ανέκδοτο ώσπου πλέον η φάση έγινε ανταγωνιστική: ο καθένας κατέβαζε το δικό του και το διέδιδε _ περίπου όπως συµβαίνει µε τα ποδοσφαιρικά συνθήµατα (και µε τα δηµοτικά τραγούδια, τα παλιά εκείνα χρόνια).
Σήµερα όµως τα ανέκδοτα δεν κυκλοφορούν µόνο από στόµα σε στόµα. Υπάρχει και το διαδίκτυο το οποίο εκµηδενίζει θεαµατικά τις αποστάσεις.
Μέσα σε λίγο καιρό (και µε τη βοήθεια της τηλεοπτικής σειράς «Texas Ranger» που κράτησε ζωντανό το όνοµα του Chuck Norris ανά την υφήλιο) κάθε χώρα είχε τα δικά της «ανέκδοτα» βασισµένα στις δικές της παραδόσεις. Το γιατί είναι µεγάλο θέµα, αλλά ίσως και να υπάρχουν µια, δυο απαντήσεις. Η αλήθεια είναι ότι ο Chuck Norris δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει την περσόνα του εδώ και περίπου σαράντα χρόνια. ∆είτε όλους τους κλασικούς macho ήρωες από τα 60s µέχρι σήµερα, από τον Κλιντ Ιστγουντ ώς τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ (ο τελευταίος έµεινε µέχρι και... έγκυος για τις ανάγκες της ροµαντικής κοµεντί «Junior»!). Μερικές φορές, ακόµα και η συνέπεια έχει πλάκα. Οσο για τον ίδιο; Ο Norris σήµερα, στα 71 του χρόνια, δηλώνει πως διασκεδάζει µε αρκετά από αυτά τα αστεία (έχει µάλιστα ξεχωρίσει τα δέκα πιο αγαπηµένα του στο προσωπικό του site), δηλώνει παράλληλα όµως πως αντλεί τη δύναµή του από τον λόγο του Θεού και πως είναι ένα τίποτα δίχως την καθοδήγησή Του. Είναι επίσης γνωστός στις ΗΠΑ και για τη φιλανθρωπική του δράση αλλά και για τη στήριξή του στο Ρεπουµπλικανικό Κόµµα. Εχω την αίσθηση όµως πως βαθιά µέσα του πρέπει να νιώθει και πολύ τυχερός. Τα ανέκδοτα µε τον Chuck Norris θα του χαρίσουν την αθανασία που δεν θα του χάριζαν ποτέ οι ταινίες του.
Πώς έφτασε ένας µαχητής πολεµικών τεχνών σε περιπέτειες β' διαλογής να γίνει πρωταγωνιστής σε ανέκδοτα ανά την υφήλιο, που χάρη στο internet σήµερα είναι πιο δηµοφιλή από ποτέ;
Λίγες εφευρέσεις επέφεραν τέτοια επανάσταση στο Ελληνικό νοικοκυριό όσο το video. Hταν η χρυσή εποχή των video clubs αλλά και της εσωστρέφειας: ο Έλληνας κλείστηκε στο σπίτι του, νοίκιαζε τις ταινίες δέκα δέκα και απολάµβανε αυτό το νέο τεχνολογικό θαύµα. Και µια ολόκληρη βιοµηχανία στήθηκε πάνω σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη: στο Χόλιγουντ ανακάλυπταν πως, µε λίγα λεφτά, µια «βασική» φιλµική κατασκευή µπορούσε να κάνει ένα πέρασµα από τις οθόνες, να «µαζέψει» ό,τι προλάβει και µετά να σαρώσει στα βιντεο-ράφια.
Οι πρώτοι που «έπιασαν» αυτήν τη στροφή της αγοράς ήταν οι κ.κ. Μέναχεµ Γκόλαµ και Γιόραν Γκλόµπους, τα αφεντικά δηλαδή της εταιρείας Cannon. ∆αιµόνιοι παραγωγοί, µπορούσαν να πουλήσουν σε επίδοξους διανοµείς µια ταινία που... δεν υπήρχε παρά µόνο στα χαρτιά! Αυτοµάτως έστησαν ένα σύστηµα παραγωγής που δούλευε µε τα... χίλια: οι ταινίες της σειράς «Γρανίτα από λεµόνι» είναι δικής τους έµπνευσης και αποτελούν ένα καλό παράδειγµα. Φυσικά διέθεταν τους δικούς τους σταρ _ οι πιο γνωστοί και αγαπητοί ήταν ο Τσαρλς Μπρόνσον (µε τον οποίο σκάρωσαν πάνω από 15 παραγωγές) και ο Chuck Norris.
Λίγες εφευρέσεις επέφεραν τέτοια επανάσταση στο Ελληνικό νοικοκυριό όσο το video. Hταν η χρυσή εποχή των video clubs αλλά και της εσωστρέφειας: ο Έλληνας κλείστηκε στο σπίτι του, νοίκιαζε τις ταινίες δέκα δέκα και απολάµβανε αυτό το νέο τεχνολογικό θαύµα. Και µια ολόκληρη βιοµηχανία στήθηκε πάνω σε αυτήν ακριβώς την ανάγκη: στο Χόλιγουντ ανακάλυπταν πως, µε λίγα λεφτά, µια «βασική» φιλµική κατασκευή µπορούσε να κάνει ένα πέρασµα από τις οθόνες, να «µαζέψει» ό,τι προλάβει και µετά να σαρώσει στα βιντεο-ράφια.
Οι πρώτοι που «έπιασαν» αυτήν τη στροφή της αγοράς ήταν οι κ.κ. Μέναχεµ Γκόλαµ και Γιόραν Γκλόµπους, τα αφεντικά δηλαδή της εταιρείας Cannon. ∆αιµόνιοι παραγωγοί, µπορούσαν να πουλήσουν σε επίδοξους διανοµείς µια ταινία που... δεν υπήρχε παρά µόνο στα χαρτιά! Αυτοµάτως έστησαν ένα σύστηµα παραγωγής που δούλευε µε τα... χίλια: οι ταινίες της σειράς «Γρανίτα από λεµόνι» είναι δικής τους έµπνευσης και αποτελούν ένα καλό παράδειγµα. Φυσικά διέθεταν τους δικούς τους σταρ _ οι πιο γνωστοί και αγαπητοί ήταν ο Τσαρλς Μπρόνσον (µε τον οποίο σκάρωσαν πάνω από 15 παραγωγές) και ο Chuck Norris.
Ο Chuck Norris ώς τότε ήταν περισσότερο γνωστός στους Αµερικανούς ως ένας µαχητής πολεµικών τεχνών β' κατηγορίας, µε κορυφαία στιγµή της καριέρας του την εµφάνισή του πλάι στον Μπρους Λι στο «The Way Of The Dragon» (που στη χώρα µας κυκλοφόρησε µε τον διόλου πολιτικά ορθό τίτλο «Ο κίτρινος πράκτωρ εναντίον της Μαφίας») _ εκεί, οι δυο τους είχαν µια µοναδική για το είδος αναµέτρηση. Και ξέρετε κάτι; Αν είχες «λειώσει» τις περιπέτειες πολεµικών τεχνών, ήξερες πως από όλους τους αντιπάλους του Μπρους Λι ο Chuck Norris είναι ο µόνος που άξιζε τον σεβασµό σου _ ο άτιµος ήταν όντως καλός σε αυτό.
Οι ταινίες του έκτοτε έβρισκαν δρόµο κυρίως σε αίθουσες συνοικιακές, ώσπου η Cannon ανέλαβε να τον χρίσει star. Εναν «Σταλόνε» β' διαλογής µε λίγα λόγια, που µπορεί να µη διέθετε το χάρισµά του, ήξερε όµως να ξυλοφορτώνει πειστικά τους «κακούς» που ήταν κυρίως Σοβιετικοί πράκτορες, Βιετναµέζοι αιµοδιψείς στρατιώτες και Άραβες τροµοκράτες: αν σκεφθείτε ότι εκείνα τα χρόνια µεσουρανούσε ο Ρόναλντ Ρίγκαν δεν θα δυσκολευθείτε να καταλάβετε γιατί αυτές οι ταινίες έκαναν τόσα εισιτήρια. Οι Γκόλαν και Γκλόµπους, δε, φρόντιζαν να ξοδεύουν λίγα χρήµατα στην παραγωγή και πολλά στην προώθηση, µέχρι δηλαδή η ταινία να κάνει τον κύκλο της και να περάσει από τις µεγάλες οθόνες στις µικρές: εκεί παιζόντουσαν τα χοντρά λεφτά.
Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν, το κόλπο αυτό σταµάτησε να αποδίδει, οι macho ήρωες αποσύρθηκαν (ή το έριξαν στην αυτοειρωνεία για να επιβιώσουν), η Cannon φαλίρισε κι εµείς κοιτάζουµε πλέον µε µια χιουµοριστικών αποχρώσεων νοσταλγία τη δεκαετία του '80.
Μπορούµε δηλαδή και διασκεδάζουµε απενεχοποιηµένα µε τα τραγούδια των Culture Club και των Bananarama. Και µε τον... Chuck Norris.
Οι ταινίες του έκτοτε έβρισκαν δρόµο κυρίως σε αίθουσες συνοικιακές, ώσπου η Cannon ανέλαβε να τον χρίσει star. Εναν «Σταλόνε» β' διαλογής µε λίγα λόγια, που µπορεί να µη διέθετε το χάρισµά του, ήξερε όµως να ξυλοφορτώνει πειστικά τους «κακούς» που ήταν κυρίως Σοβιετικοί πράκτορες, Βιετναµέζοι αιµοδιψείς στρατιώτες και Άραβες τροµοκράτες: αν σκεφθείτε ότι εκείνα τα χρόνια µεσουρανούσε ο Ρόναλντ Ρίγκαν δεν θα δυσκολευθείτε να καταλάβετε γιατί αυτές οι ταινίες έκαναν τόσα εισιτήρια. Οι Γκόλαν και Γκλόµπους, δε, φρόντιζαν να ξοδεύουν λίγα χρήµατα στην παραγωγή και πολλά στην προώθηση, µέχρι δηλαδή η ταινία να κάνει τον κύκλο της και να περάσει από τις µεγάλες οθόνες στις µικρές: εκεί παιζόντουσαν τα χοντρά λεφτά.
Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν, το κόλπο αυτό σταµάτησε να αποδίδει, οι macho ήρωες αποσύρθηκαν (ή το έριξαν στην αυτοειρωνεία για να επιβιώσουν), η Cannon φαλίρισε κι εµείς κοιτάζουµε πλέον µε µια χιουµοριστικών αποχρώσεων νοσταλγία τη δεκαετία του '80.
Μπορούµε δηλαδή και διασκεδάζουµε απενεχοποιηµένα µε τα τραγούδια των Culture Club και των Bananarama. Και µε τον... Chuck Norris.
Ο Chuck Norris λέει ελα ντε και το ντε έρχεται
Ο Chuck Norris έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.
Ο Chuck Norris δεν φοράει ρολόι, γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.
Γιατί ο πλανήτης Άρης δεν κατοικείται; Γιατί ο Chuck Norris είναι Παοκτζής.
Μια φορά έκανε μπάνιο ο Chuck Norris και ήταν Δευτέρα. Από τότε γιορτάζουμε την Καθαρά Δευτέρα.
Ο Chuck Norris έχει μόνο ένα χέρι. Το πάνω χέρι.
O Θεός συγχωρεί, ο Chuck Norris ποτέ.
O Chuck Norris εχει πιει internet cafe
Ο Chuck Norris κούναγε τη κούνια που τον κούναγε
Ο Chuck Norris δεν φοράει γυαλιά ηλίου. Ο ήλιος φοράει γυαλιά Chuck Norris!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου