Εξωσυζυγικές σχέσεις

Είναι μια πραγματικότητα ότι ο γάμος σήμερα ως θεσμός περνά κρίση... Αυτό δείχνουν οι έρευνες, αλλά και η αύξηση των διαζυγίων. Παλαιότερα υπήρχε μία τάση τα ζευγάρια να χωρίζουν όταν τα παιδιά έφθαναν στην ηλικία των 18 ετών. Σήμερα παρατηρείται ότι συνήθως τα ζευγάρια χωρίζουν, για διάφορους λόγους, όταν τα παιδιά βρίσκονται κοντά στην ηλικία των 3 ετών. Ένας από τους λόγους που τα ζευγάρια επιλέγουν να χωρίσουν είναι οι εξωσυζυγικές σχέσεις. Η απιστία του συντρόφου είναι ένα εξαιρετικά οδυνηρό γεγονός που κλονίζει όχι μόνο τη σχέση αλλά και την προσωπική ταυτότητα των ατόμων που εμπλέκονται σε αυτήν.

Ποιοι είναι οι λόγοι που οδηγούν σε μία εξωσυζυγική σχέση;

Αν και για κάθε άτομο οι λόγοι είναι αυστηρά προσωπικοί και μοναδικοί υπάρχουν κάποιες πεποιθήσεις που μπορεί να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στο να δημιουργήσει μία εξωσυζυγική σχέση.

Ορισμένες πεποιθήσεις που έχουμε προσωπικά ως άνθρωποι μπορεί να οδηγήσουν στην απιστία. Κάποιες από αυτές είναι: «’Άλλο το σεξ, άλλο η αγάπη», «Οι άνθρωποι είναι πολυγαμικά όντα», «Στη φύση δεν υπάρχει μονογαμία» , «’Ότι μένει κρυφό, δεν πληγώνει κανέναν» κ.α. Οι παραπάνω αντιλήψεις (καθώς και άλλες) μπορούν να μειώσουν τις ενοχές που νοιώθει ένα άτομο και με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσει μία εξωσυζυγική σχέση. Οι εξωσυζυγικές σχέσεις ελαχιστοποιούν όμως την πιθανότητα να αποκτήσουμε μία οικεία και κοντινή σχέση με κάποιον άνθρωπο αφού στην ουσία δεν δεσμευόμαστε σε καμία από τη σχέση που έχουμε επιλέξει.

Η ενέργεια που έχουμε, χρειάζεται να επενδυθεί σε δύο καταστάσεις αφού για να διατηρηθούν οι ισορροπίες χρειάζεται να ειπωθούν πολλά ψέματα (και στις δύο πλευρές). Χρειάζεται επίσης να θυμόμαστε τα ψέματα που έχουμε πει. Χρειάζεται να διαχειριζόμαστε το άγχος που προκαλείται από την προσπάθεια μας να δείχνουμε «άνετοι» . Με λίγα λόγια, χρειάζεται να ξοδευτεί πολύ ενέργεια για να συντηρήσουμε κάτι “μισό”. Ενέργεια η οποία θα μπορούσε να επενδυθεί ώστε να συντηρηθεί κάτι το ολόκληρο.

Η εξωσυζυγική σχέση, ο χωρισμός και η απώλεια.

‘Όπως και κάθε απώλεια, έτσι και η εξωσυζυγική σχέση, πυροδοτεί πολλά και αντιφατικά συναισθήματα. Τα συναισθήματα αυτά (φόβος, θυμός, θλίψη) ποικίλουν σε ένταση και σε διάρκεια. ‘Όπως ποικίλλουν και οι αντιδράσεις των συντρόφων που έχουν υποστεί την προδοσία. Οργή, εκδίκηση, απόσυρση, κατάθλιψη, δυσπιστία, ζήλια είναι μόνο λίγες από τις αντιδράσεις που μπορεί να έχουν οι προδομένοι σύντροφοι.

Η πραγματικότητα είναι ότι, όταν έρθει στο φως μία εξωσυζυγική σχέση, πλήττονται πολλά περισσότερα πράγματα από την ίδια την σχέση. Το άτομο που έχει υποστεί την προδοσία μπορεί να αισθανθεί ότι «χάνει τα λογικά του», «χάνει τον αυτοσεβασμό του», «χάνει την πίστη του στον εαυτό του και στην αγάπη» κ.α. Από την άλλη πλευρά ο σύντροφος που απάτησε μπορεί να αισθανθεί ότι είναι «ανάξιος», να νοιώθει ενοχές ή και ανακούφιση και να φοβάται για το μέλλον.

Πολλά ζευγάρια χωρίζουν άμεσα χωρίς διαπραγματεύσεις, κάποια άλλα μένουν μαζί και διατηρούν ένα νοσηρό κλίμα μέσα στην οικογένεια, κάποια άλλα χρησιμοποιούν αυτό το οδυνηρό γεγονός για να επανεξετάσουν τους εαυτούς τους και τη σχέση τους.

Πως εξηγούν τα φύλα την απιστία;

Οι γυναίκες για να δημιουργήσουν μία εξωσυζυγική σχέση, κατά κύριο λόγο πρέπει να ερωτευθούν. Αυτή είναι και η κύρια υπεραστική γραμμή τους: «Μα ερωτεύθηκα, δεν το καταλαβαίνεις;». Το συναίσθημα λοιπόν έχει τον κύριο λόγο στην δημιουργία ή όχι μιας εξωσυζυγική σχέσης.

Οι άντρες από την άλλη πλευρά , συνήθως όταν δημιουργούν μια εξωσυζυγική σχέση, την δημιουργούν για σεξουαλικούς λόγους. Και η δική τους υπερασπιστική γραμμή είναι η αντίθετη: «Μα δεν την ερωτεύθηκα, ήταν απλώς μια περιπέτεια, δεν το καταλαβαίνεις;».

Δεν υπάρχει φυσικά κάποια «δικαιολογία» που να είναι καλύτερη από την άλλη. Η απιστία σημαίνει, τελικά: «Δεν πιστεύω ότι εσύ και η σχέση μας μπορείς πλέον να μου προσφέρεις αυτό που ζητώ. (καλή ερωτική ζωή, εμπιστοσύνη, αγάπη, τρυφερότητα ,φροντίδα κλπ). Άρα τα αναζητώ κάπου αλλού, μη πιστεύοντας πλέον σε σένα και σε εμάς».

Τελικά τι κάνω;

‘Οποια και αν είναι τα συναισθήματα ή οι αντιδράσεις έπειτα από μία εξωσυζυγική σχέση πάντα τίθεται τελικά ένα ερώτημα: “Μένω ή φεύγω”; Αν και φαίνεται απλό, δεν είναι. Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και πολύ δουλειά εκ μέρους των ατόμων αλλά και του ζευγαριού από κοινού ώστε να αποφασίσουν και οι δύο το τι θα γίνει στο μέλλον.

Όπως και σε κάθε άλλη εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μας, δεν υπάρχουν προκαθορισμένα αποτελέσματα για τον αν τελικά το ζευγάρι θα είναι ή δεν θα είναι μαζί έπειτα από μία κρίση. Το μόνο εγγυημένο αποτέλεσμα είναι ότι αν μια κρίση, δουλευτεί, ανοίγονται νέοι δρόμοι τόσο για το κάθε άτομο ξεχωριστά όσο και για τη σχέση.

Οι νέοι δρόμοι, έχουν το μειονέκτημα ότι, δεν γνωρίζεις ακριβώς που θα πας αλλά αν υπάρχει προθυμία, θα το ανακαλύψεις. Οι παλιοί δρόμοι έχουν το μειονέκτημα ότι, βγάζουν πάντα στο ίδιο αδιέξοδο σημείο. Η επιλογή για το που, το πότε και με ποιον τρόπο θα βαδίσουμε, είναι πάντα είναι στα χέρια μας.
 

understanding-self.gr