Μία από τις μεγαλύτερες μορφές του παγκοσμίου ποδοσφαίρου δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Ο λόγος για τον Enzo Bearzot, ο οποίος το 1982 οδήγησε την εθνική ομάδα της Ιταλίας στην κατάκτηση του Mundial.
Ο Bearzot είχε συμπληρώσει τα 83 έτη και την είδηση για τον θάνατό του αναφέρει στην ιστοσελίδα της η ιταλική εφημερίδα "Gazzetta dello Sport".
Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1927 και άρχισε την ποδοσφαιρική καριέρα του το 1946 ως κεντρικός αμυντικός με τα χρώματα της Προ Γκορίτζια. Στη συνέχεια φόρεσε την φανέλα της Ίντερ, της Κατάνια και της Τορίνο. Το 1964 "κρέμασε τα παπούτσια του" ως παίκτης της "γκρανάτα" και σχεδόν αμέσως εργάσθηκε ως βοηθός του Νερέο Ρόκο και του Τζιοβάν Μπατίστα Φάμπρι. Την περίοδο 1968-1969 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Πράτο και λίγο αργότερα αποφάσισε να μην ακολουθήσει καριέρα προπονητή σε συλλόγους. Κάπως έτσι ήρθε η συμφωνία με την ιταλική ομοσπονδία και το 1969 ανέλαβε την εθνική ελπίδων της "σκουάντρα ατζούρα", ενώ από το 1975 μέχρι το 1986 εργάσθηκε στην "μεγάλη" ομάδα της Ιταλίας.
Μποέμ και λάτρης της πειθαρχίας θα μείνει χαραγμένος στην μνήμη των ποδοσφαιρόφιλων για τις εικόνες με το τσιμπούκι στο στόμα και τον έντονο τρόπο με τον οποίο ζούσε τους αγώνες.
Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του, υπήρξε αναμφίβολα η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982, όταν σχεδόν κανείς δεν υπολόγιζε την Ιταλία. Μετά από τρεις ισοπαλίες στις ισάριθμες πρώτες αναμετρήσεις της διοργάνωσης, που φιλοξένησε η Ισπανία, ο Μπέαρτζοτ αποφάσισε να λάβει μέτρα, αφού η κριτική προς το πρόσωπό του ήταν έντονη, παρά το γεγονός ότι η ομάδα του εξασφάλισε την πρόκριση στην επόμενη φάση, μαζί με την Πολωνία. Επέβαλε αυστηρό αποκλεισμό στα ΜΜΕ, απαγορεύοντας στους ποδοσφαιριστές του να μιλούν με δημοσιογράφους και να συζητούν τα «του οίκου» της εθνικής ομάδας. Ως δια μαγείας, η «σκουάντρα ατζούρα» μεταμορφώθηκε και ακολούθησαν θριαμβευτικές νίκες επί της Αργεντινής (2-1), της Βραζιλίας (3-2), της Πολωνίας (2-0) και της Γερμανίας (3-1) στον τελικό της κορυφαίας διοργάνωσης. Ετσι η Ιταλία κατέκτησε το τρόπαιο για πρώτη φορά μεταπολεμικά.
Ο Μπέαρτζοτ είχε υπό τις οδηγίες του, παίκτες όπως ο Ντίνο Τζοφ, ο Γκαετάνο Σιρέα, ο Φράνκο Καούζιο, ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι, ο Αλεσάντρο Αλτομπέλι, ο Μάρκο Ταρντέλι, ο Αντόνιο Καμπρίνι, ο Κλαούντιο Τζεντίλε, ο Μπρούνο Κόντι και ο Πάολο Ρόσι.
Επίσης, για να γίνει αντιληπτή η επιτυχία εκείνης της ομάδας, αξίζει να αναφερθεί ότι παρόντες στα γήπεδα της Ισπανίας στο συγκεκριμένο Μουντιάλ, ήταν παίκτες όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ο Οσβάλντο Αρντίλες, ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, ο Πολ Μπράιτνερ, ο Πιέρ Λιτμπάρσκι, ο Ούλι Στίλικε, ο Χάραλντ Σουμάχερ, ο Ζίκο, ο Εντερ, ο Σόκρατες, ο Φαλκάο, ο Μισέλ Πλατινί, ο Αλέν Ζιρές, ο Ζμπίγκνιου Μπόνιεκ, ο Γκρέγκορζ Λάτο, ο Αντονίν Πανένκα, ο Μπράιαν Ρόμπσον, ο Πολ Μάρινερ, ο Κένι Νταλγκλίς, ο Τίμπορ Νίλαζι, ο Ολεγκ Μπλαχίν, ο Χανς Κρανκλ και ο Χουανίτο.
Ο Bearzot είχε συμπληρώσει τα 83 έτη και την είδηση για τον θάνατό του αναφέρει στην ιστοσελίδα της η ιταλική εφημερίδα "Gazzetta dello Sport".
Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1927 και άρχισε την ποδοσφαιρική καριέρα του το 1946 ως κεντρικός αμυντικός με τα χρώματα της Προ Γκορίτζια. Στη συνέχεια φόρεσε την φανέλα της Ίντερ, της Κατάνια και της Τορίνο. Το 1964 "κρέμασε τα παπούτσια του" ως παίκτης της "γκρανάτα" και σχεδόν αμέσως εργάσθηκε ως βοηθός του Νερέο Ρόκο και του Τζιοβάν Μπατίστα Φάμπρι. Την περίοδο 1968-1969 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Πράτο και λίγο αργότερα αποφάσισε να μην ακολουθήσει καριέρα προπονητή σε συλλόγους. Κάπως έτσι ήρθε η συμφωνία με την ιταλική ομοσπονδία και το 1969 ανέλαβε την εθνική ελπίδων της "σκουάντρα ατζούρα", ενώ από το 1975 μέχρι το 1986 εργάσθηκε στην "μεγάλη" ομάδα της Ιταλίας.
Μποέμ και λάτρης της πειθαρχίας θα μείνει χαραγμένος στην μνήμη των ποδοσφαιρόφιλων για τις εικόνες με το τσιμπούκι στο στόμα και τον έντονο τρόπο με τον οποίο ζούσε τους αγώνες.
Κορυφαία στιγμή στην καριέρα του, υπήρξε αναμφίβολα η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982, όταν σχεδόν κανείς δεν υπολόγιζε την Ιταλία. Μετά από τρεις ισοπαλίες στις ισάριθμες πρώτες αναμετρήσεις της διοργάνωσης, που φιλοξένησε η Ισπανία, ο Μπέαρτζοτ αποφάσισε να λάβει μέτρα, αφού η κριτική προς το πρόσωπό του ήταν έντονη, παρά το γεγονός ότι η ομάδα του εξασφάλισε την πρόκριση στην επόμενη φάση, μαζί με την Πολωνία. Επέβαλε αυστηρό αποκλεισμό στα ΜΜΕ, απαγορεύοντας στους ποδοσφαιριστές του να μιλούν με δημοσιογράφους και να συζητούν τα «του οίκου» της εθνικής ομάδας. Ως δια μαγείας, η «σκουάντρα ατζούρα» μεταμορφώθηκε και ακολούθησαν θριαμβευτικές νίκες επί της Αργεντινής (2-1), της Βραζιλίας (3-2), της Πολωνίας (2-0) και της Γερμανίας (3-1) στον τελικό της κορυφαίας διοργάνωσης. Ετσι η Ιταλία κατέκτησε το τρόπαιο για πρώτη φορά μεταπολεμικά.
Ο Μπέαρτζοτ είχε υπό τις οδηγίες του, παίκτες όπως ο Ντίνο Τζοφ, ο Γκαετάνο Σιρέα, ο Φράνκο Καούζιο, ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι, ο Αλεσάντρο Αλτομπέλι, ο Μάρκο Ταρντέλι, ο Αντόνιο Καμπρίνι, ο Κλαούντιο Τζεντίλε, ο Μπρούνο Κόντι και ο Πάολο Ρόσι.
Επίσης, για να γίνει αντιληπτή η επιτυχία εκείνης της ομάδας, αξίζει να αναφερθεί ότι παρόντες στα γήπεδα της Ισπανίας στο συγκεκριμένο Μουντιάλ, ήταν παίκτες όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα, ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ο Οσβάλντο Αρντίλες, ο Καρλ Χάιντς Ρουμενίγκε, ο Πολ Μπράιτνερ, ο Πιέρ Λιτμπάρσκι, ο Ούλι Στίλικε, ο Χάραλντ Σουμάχερ, ο Ζίκο, ο Εντερ, ο Σόκρατες, ο Φαλκάο, ο Μισέλ Πλατινί, ο Αλέν Ζιρές, ο Ζμπίγκνιου Μπόνιεκ, ο Γκρέγκορζ Λάτο, ο Αντονίν Πανένκα, ο Μπράιαν Ρόμπσον, ο Πολ Μάρινερ, ο Κένι Νταλγκλίς, ο Τίμπορ Νίλαζι, ο Ολεγκ Μπλαχίν, ο Χανς Κρανκλ και ο Χουανίτο.
zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου